Via interactieve sessies bied ik, denk ik, meer dan kennisoverdracht. Ik probeer zoveel mogelijk een dialoog te entameren over lastige onderwerpen, soms ook - afhankelijk van de vraag - aan de hand van speciaal ontworpen simulaties om het ongezegde te ervaren. Denk aan onderwerpen zoals: Governance paradigma's, dilemma’s en stille conflicten, Macht en tegenmacht, Risico's bij langzittende bestuurders, Spreek- en zwijgculturen, Leiderschap en voorzitters-stijlen, Omgaan met verschillen en conflicten, Het ongezegde bespreekbaar maken, Diversiteit in de boardroom, Strategie realisatie, strategische dialoog en het ongezegde, De Papieren Macht. Bent u geïnteresseerd in een interactieve sessie die uw bestuur of team naar een hoger niveau tilt? Neem contact met ons op voor meer informatie of om een afspraak te maken. Samen werken we aan een toekomstgerichte en effectieve bestuurscultuur.
Zelfevaluatie: meer dan een verplichting Een zelfevaluatie is een kans om de dynamiek binnen de governance (bestuur, toezicht en stakeholders) expliciet te maken en te versterken. De impact van een RvC/T of RvB wordt niet alleen bepaald door structuur en procedures, maar vooral door de onderliggende aannames over rollen, verantwoordelijkheden, samenwerking en besluitvorming. Tijdens de zelfevaluatie kunnen subtiele, impliciete verschillen in governance (bestuur en toezicht) aan het licht komen die de samenwerking beïnvloeden. Zelfs de keuzes rondom de zelfevaluatie – wie aanwezig is, wat op de agenda staat en hoeveel tijd ervoor wordt uitgetrokken – onthullen de onderliggende verwachtingen over rollen, verantwoordelijkheden en besluitvorming. Door impliciete aannames over governance bespreekbaar te maken en een gedeelde governancetaal te ontwikkelen, kunnen raden effectiever leren omgaan met spanningen en dilemma’s. Op basis van mijn onderzoek naar het ongezegde in governance heb ik een governancetaal met visuele denkmodellen (praatplaten) ontwikkeld die dit gesprek faciliteren. Door wetenschappelijk onderzoek en praktijkervaring heb ik vier thema’s onderscheiden die denk ik bijdragen aan een duurzame en stabiele governancecultuur. Niet elke zelfevaluatie behandelt alle thema’s tegelijk; afhankelijk van de context en behoeften van de raad wordt een specifiek thema uitgediept. Door deze thema’s over de tijd heen te adresseren, ontstaat een gestructureerd leerproces dat bijdraagt aan een robuuste governancecultuur en effectievere besluitvorming.
Onderzoek als rode draad Mijn passie is onderzoek. Alles wat ik doe, beschouw ik als een vorm van onderzoek, maar formeel ben ik onderzoeker wanneer ik wetenschappelijke papers schrijf. Het heeft me jaren gekost om mijn eerste wetenschappelijke publicatie geaccepteerd te krijgen in een internationaal topjournal binnen mijn vakgebied. Inmiddels werk ik aan meerdere papers die al ver gevorderd zijn, al weet ik dat het tijd kost om ze gepubliceerd te krijgen—als dat überhaupt lukt.Het onderzoeken van het ongezegde brengt namelijk ook een confrontatie met wetenschapsfilosofie met zich mee, en daarmee met de denkfouten die niet alleen in de bestuurskamer, maar ook in de wetenschap zelf bestaan. Inclusief die van mijzelf. Dit maakt het niet alleen een intellectuele uitdaging, maar ook een fascinerende reflectie op hoe wetenschap en governance zich tot elkaar verhouden. Praktisch onderzoek en advies Naast wetenschappelijk onderzoek word ik soms gevraagd voor praktijkgericht, betaald onderzoek. Zo onderzocht ik voor de Autoriteit Woningcorporaties hoe commissarissen toezicht houden op langzittende bestuurders en voerde ik voor BOZ een studie uit naar de kwaliteit en effectiviteit van zelfevaluaties. Daarnaast denk ik als adviseur mee met andere onderzoekers, bijvoorbeeld over de kwaliteit van toezicht in de jeugdsector.Zelf ben ik gefascineerd door hoe onderzoekers en inspecteurs het ongezegde in hun eigen domein onderzoeken: hoe beoordelen zij de kwaliteit van toezicht op toezicht? En wat blijft daarbij ongezegd? Zijn er onderzoeksvragen waar ik aan kan bijdragen? Ik hoor het graag!
